लहान रोपटीं - समुद्राच्या कांठीं।
चार दिवसांसाठी - सुखे डुलतीं ॥
क्षणांत नष्ट तो - समुद्राचा फेस।
तरी हा उल्हास - तया वाटे ॥
तुला मात्र जीवा - वेड अमरत्वाचें।
लागुनी सदाचें - मिळे दु:ख ॥१॥
चिमण्यांची चिंवचिंव - दाण्यापाण्यासाठी।
तशी तुझ्यासाठी - वृत्तीची ह्या ॥
भुरूभुरू हिंडती - येथ ना ह्या अशा।
तशा माझ्या आशा - मनामध्ये ॥
उडोत त्या कुठें - घरट्याकडे चित्त।
तयांचे लागत - सदाकाळीं ॥
तशी माझी दृष्टि - तुझ्या स्थानाकडे।
जन्मजन्मीं हिंडे - जीव स्वैर ॥२॥
नदीच्या कांठाला - रांग ही पक्षांची।
घडी पापणीची - तुझ्या नेत्रीं ॥
उन्हाळयांत पात्र - नदीचे आटेल।
अश्रू न सरतील - तुझ्या नेत्रीं ॥
सये - कां चालतो - अखंड हा पूर।
जरा जातां दूर - एक जन्मीं ॥३॥
दिलाच्या दर्यात - मारूचीया बुडी।
सदाची का दडी - दिली येथ ॥
नीघ कांठावरीं - पुरे झाले स्नान।
कंटाळले मन - सये तुजला ॥४॥
वारुळाचा रस्ता - मुंगीला ठाऊक।
हळूं हळूं एक - पाय टाकी ॥
केव्हां तरी तिला - जाणे इष्ट स्थळीं।
दुपारी सकाळीं - मध्यरात्री ॥
मीहि जन्मांतरी - माझिया वारूळां।
जाईन राऊळां - अनन्तेच्या ॥५॥
समजाया लागले - ज्या क्षणापासोनी।
दुजी इच्छा मनी - आली नाही ॥
जीविताचें व्हावें - लहानसे फूल।
तुझें तें पाऊल - सजविण्याला ॥६॥
रखरखीत ऊन - कोठे न सावली।
लागते पावली जणूं आग ॥
मनाचा सन्ताप - होऊनी निर्दय।
चित्त पोळूनि ये - तसे आंत ॥
सोसतो हा त्रास - नव्हे प्रेमासाठी।
जीव माझा हट्टी - जन्मतोच ॥
आचरावें जें जें - केले अंगीकृत।
म्हणूनी भोगित - कष्ट सारे ॥७॥
प्रकाशांची संख्या - असंख्य आधीच।
वाढवूनी उगिच - काय लाभ? ॥
आकाशा कन्दिलीं - झाडावरी एका।
मिणमिणा दिवा कां - लावियेला? ॥
दरिद्री शब्द, मी - कशाला हे गावे।
व्यर्थ का मिरवावे - क्षुद्र तेज ॥८॥
ध्वनिमया भव्य ही - विश्ववीणा भासे।
अभंग हे उसासे - तियेचेच ॥
पक्षी समुद्र हे - तसे वेडे वारे।
गुंगती ना सारे - गीत गातां ॥
तसाच गातों मी - मला कां हसता?।
नसे माझी सत्ता - इथे कांहीं ॥९॥
इतुक्यांत ही लता - कुणाला लाजली।
लाजही राहिली - पुष्परुपें ॥
नाचतांना वास - थबकला जो येथें।
तयाला कां लते - लाजलीस? ॥१०॥
८ मार्च १९६०